عمر اشرف پدر علی اشرف از ون و عباد و زهاد عالیقدر بود و مادر ایشان ام‌سلمه دختر حضرت امام حسن(ع) است و از این رو امامزاده علی اشرف از طرف مادر حسنی و از طرف پدر حسینی است.

صاحب كتاب بحر الانساب در ذكر اولاد حضرت امام زین العابدین(ع) می‌نویسد : . اما رضی و اشرف در شهر سمنان افتادند و در محلۀ زاوقان وطن ساختند و ذریات ایشان بسیار شد به القاب حسینی».

همچنین در طرفین حرم دو رواق وجود دارد كه رواق سمت چپ حرم را اتاقی به طول ۷ متر و عرض ۴ متر و رواق سمت راست مستطیل شكل كه درب جدیدی نیز در ضلع شمالی آن نصب و آن را به گورستان جدید ارتباط داده است دارای طول ۶ متر و عرض ۳,۵متر است و این رواق‌ها به دو گوشواره طرفین ایوان باز می‌شود.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از سفیر آشتیان؛ آشتیان از شهرهای تاریخی استان مرکزی است، نام این شهر در کتاب تاریخ قم» ابراشتجان یا اشتجان آمده‌ است، این شهر براثر زله تخریب و پس از آن آبادی مجددی بنا شده است و نام آن را به آشتیجان تغییر داد و با گذشت زمان درگویش محلی حرف (ج) حذف شده است.

در فاصله ۵ کیلومتری آشتیان در دهستان سیاوشان، گنبد و بارگاه طلایی فاطمه صغری(س) دل از انسان می‌رباید.

بنایی که نشان از معصومیت امامزاده‌ و همت خیران است، این امامزاده همه روزه میزبان خیل عظیم زائران است.

نام سیاوشان» برگرفته از پهلوان اسطوره‌ای ایران‌زمین سیاوش» است و قدمتی چندین هزارساله دارد. این روستا یکی از ۱۶ نقطه ایران بزرگ بوده که در آن برای سیاوش مراسم سوگواری برگزار می‌کردند.

این روستا در مسیر راه عتبات عالیات قرار داشته و در اصطلاح محلی این جاده شتر رو» بوده است، قرار گرفتن امامزاده فاطمه صغری(س) در مسیر این راه محلی برای اطراق زائران و مسافران بوده و کاروانیان پس از زیارت و تجدید قوا دوباره رهسپار جاده می شدند.

آثاری از دست نوشته های کاروانیان، امرا، شاهزادگان و مسافران با خط خوش بر روی دیوارهای امامزاده از تاریخ زیارت، اسم، موقعیت شغلی خود و گاه وصف بارگاه را به یادگار در بنایی قبلی امامزاده حکایت روزگاران گذشته این بقعه را داشته است.

یکی از این یادگاری‌ها به خط میرزا علینقی خان مستوفی آشتیانی به تاریخ ۱۲۸۶ هجری است.

همچنین کاروان های زیارتی ناصرالدین شاه قاجار در سفر دوم خود به عتبات در سال ۱۳۱۰ هجری، از این راه عبور کرده و شرح سفر خود را در کتاب شهریار جاده‌ها به نگارش درآورده است

ساخت بنای بقعه این امامزاده بر اساس شواهد تاریخی، طبق کتیبه سنگی و صندوق ضریح متبرکه، در سال ۹۵۰ ه. ق آغاز و در سال ۹۵۲ ه. ق پایان یافته است.

صندوق این امامزاده از چوب گردو ساخته شده و بر روی آن منبت به‌ کار رفته و خط نستعلیق کنده‌کاری شده است.

امامزاده اسماعیل(ع) و مسجد شعیا در اصفهان

رئیس اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان آران و بیدگل گفت: مجله فرانسوی تراول حرم مطهر حضرت محمد هلال بن علی(ع) در آران وبیدگل را به عنوان چهل و هشتمین نقطه با ارزش و دیدنی دنیا معرفی کرده بود.

رئیس اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان آران و بیدگل با بیان اینکه در ۶ ماهه نخست امسال به‌طور متوسط روزانه ۶۰ گردشگر خارجی مسلمان و غیر مسلمان از حرم مطهر حضرت محمد هلال بن علی(ع) در آران و بیدگل بازدید کردند، گفت: مجله فرانسوی تراول، این امامزاده را به عنوان چهل و هشتمین نقطه با ارزش و دیدنی دنیا معرفی کرده بود.

به گزارش روابط عمومی سازمان اوقاف و امور خیریه حجت‌الاسلام ولی‌الله روان درباره بازدید گردشگران خارجی از حرم مطهر حضرت محمد هلال بن علی (ع) اظهار کرد: در ۶ ماهه نخست امسال به طور متوسط روزانه ۶۰ گردشگر خارجی مسلمان و غیر مسلمان از حرم مطهر حضرت محمد هلال بن علی (ع) بازدید کردند.

وی افزود: حضور راهنمایان گردشگری ۳۹ کشور جهان در قالب کنوانسیون ۲۰۱۷ طی بهمن سال گذشته به این آستان مقدس، موجب رشد فزاینده ورود گردشگران خارجی به این امامزاده شده است.

رئیس اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان آران و بیدگل گفت: به تصویر کشیدن این امامزاده در رسانه‌ها و پایگاه‌های اینترنتی خارجی نقش زیادی در معرفی آستان داشت به‌طوریکه مجله فرانسوی تراول، امامزاده را به عنوان چهل و هشتمین نقطه با ارزش و دیدنی دنیا معرفی کرده بود.

حجت‌الاسلام روان تاکید کرد: بازدید گردشگران خارجی از این امامزاده در دهه نخست محرم امسال نیز ۱۰۰ درصد افزایش داشت که نتیجه تبلیغات و برنامه‌ریزی‌های گسترده برای رونق گردشگری مذهبی است.

به گزارش نامه، خدیجه(س)، پدر بزرگوارش خویلد» قهرمان دلاورى بود که در دفاع از حریم کعبه، روز به یاد ماندنى آفرید و مادرش فاطمه» بانویى با فضلیت بود. برای ایشان القاب بسیاری نقل شده است که از آن جمله می‌توان به صدیقه، مبارکه، ام‌المؤمنین، طاهره، راضیه و مرضیه اشاره کرد. یتمیان او را اُمّ الیتامى»، بینوایان او را اُمّ الصعالیک»، مؤمنان او را اُمّ المؤمنین» وکوثر جارى خلقت نیز او را اُمّ اهراء» یا سرچشمه کوثر مى‌دانستند.


چرا بانوی اسلام، پیامبر(ص) را به پیامبری برگزید

حضرت خدیجه (س) علاوه بر جمال، کمال، ثروت وشرافت نسب، از دانش، بینش، اصالت اندیشه، قدرت تصمیم گیرى، دقت نظر، سلامت فکر، صلابت رأى، عقل وافر واندیشه صائب برخوردار بود، از این رهگذر خواستگارهاى فراوانى از سران بنى هاشم، سلاطین یمن واشراف طائف، با اموال وامکانات فراوان درصدد ازدواج با آن قلّه شرف برآمدند، ولى او دست رد بر سینه همه آنها زد ودل در گرو امین قریش داشت.

حضرت خدیجه (س) علت گزینش امین قریش را اینگونه بیان مى کند: اى پسر عمو! من دل در گرو تو دارم، زیرا: 1. تو خویشاوند من هستى؛ 2. تو از شرافت والا برخوردار مى باشى؛ 3. تو به امانت در میان قوم خود مشهور هستى؛ 4. تو فردى راست گفتار مى باشى؛ 5. تو از اخلاق نیکو برخوردار هستى.

حضرت خدیجه راز اصلى این گزینش را به صفیّه چنین بیان کرد: من به طور قطع ویقین مى دانم که او از سوى پروردگار عالمیان مورد تأیید مى باشد».

وى همچنین از بانوى فرزانه اى به نام نفیسه بهره جست وبه همراه او به محضر رسول اکرم (ص) شتافت وعرضه داشت: من دخترى از تبار خویش براى شما در نظر گرفته ام. پیامبر پرسید: او کیست؟ حضرت خدیجه عرض کرد: او کنیز تو خدیجه است»


در مراسم خواستگاری چه گذشت

در مراسم خواستگارى حضرت ابوطالب(ع) خطبه اى در عظمت وشرافت پیامبر(ص) ایراد کرد وخطاب به خویلد از دخترش حضرت خدیجه خواستگارى کرد وخویلد اختیار را به حضرت خدیجه داد وحضرت خدیجه از عمویش عمروبن اسد» که بزرگ خاندان بود، رخصت طلبید وموافقت خود را اعلام کرد واظهار داشت: مهریه اش نیز از مال خودش خواهد بود. آنگاه عمروبن اسد خطبه شیوایى ایراد کرد ودر پایان فرمود: ما خدیجه را به همسرى پیامبر درآوردیم وبه این پیوند مقدس خوشوقتیم». آنگاه با کمال صراحت اعلام کرد: کیست در میان مردمان که همانند محمد وهمسنگ او باشد؟»

خویلد پدر خدیجه در مراسم عقد فرمود: اى معشر عرب! آسمان سایه نینداخته وزمین بر فراز خود حمل نکرده، کسى را که از محمد برتر باشد همه گواه باشید که من او را به دامادى خود برگزیدم وبه این پیوند مقدس مفتخر هستم.

آنگاه حضرت خدیجه (س) اموال، اغنام، احشام، عطریات وجامه هاى فراوان در اختیار حضرت ابوطالب(ع) گذاشت تا ولیمه عروسى را بر عهده بگیرد. حضرت ابوطالب(ع) سفره بسیار باشکوهى گسترد وسه روز تمام اهالى مکه وپیرامون آن را میهمان کرد.(42) واین نخستین ولیمه اى بود که از سوى پیامبر اکرم (ص) ترتیب داده شد.


حضرت خدیجه(س) و ازدواج با پیامبر(ص)

بسیارى از محدثان تصریح کرده اند: حضرت خدیجه(س) هنگام ازدواج با پیامبر اکرم(ص) دوشیزه بود وهرگز شوى دیگرى انتخاب نکرده بود. این عده تأکید مى کنند که سن شریف حضرت خدیجه(س) در آن هنگام 25 یا 28 سال بوده وهرگز شوى دیگرى انتخاب نکرده بوده، زینب، رقیه وام کلثوم فرزندان هاله» خواهر حضرت خدیجه بودند که تحت کفالت ومراقبت حضرت خدیجه به سر مى برده اند. 

ولى همه مورخان اتفاق نظر دارند که حضرت خدیجه زیباترین دوشیزه حجاز بود. امام حسن مجتبى(ع) که مظهر جمال الهى بود، خود را شبیه ترین اهل بیت به مادرش حضرت خدیجه مى دانست.


ذره‌ای از عشق خدیجه(س) به پیامبر اکرم(ص)

* پس از هنگامه بعثت نیز در تمام حوادث تلخ وشیرین در کنار او وشریک غم او بود، همواره نگران سلامتى او بود، غلامان وخدمتگزارانش را به جستجوى او مى فرستاد ودر مواردى شخصا به جستجوى آن حضرت مى پرداخت ودر موارد خاصى آن حضرت را تا غار حرا همراهى مى کرد.

* یک بار که با کوله بارى از مواد خوراکى راه صعب العبور جبل النور را پیموده، برفراز کوه صعود کرد، در غار حرا به محضر آن حضرت شرفیاب شده، از خستگى راه دم فرو بسته، از سلامتى همسر گرامى اش خشنود ومسرور بود، پیک وحى نازل شده، از تلاش‌هاى بى دریغ او سپاس گفت.

* ابولهب وهمسرش ام جمیل خارهاى بیابان را جمع کرده بر سر راه پیامبر مى ریختند، حضرت خدیجه غلامانش را مى فرستاد تا خارها را از مسیر آن حضرت گردآورى کرده به دور بریزند.

* در مدت سه سال که در شعب ابوطالب در محاصره اقتصادى بودند واجازه داد وستد به آنها داده نمى شد، اگر ثروت ودارایى حضرت خدیجه نبود، شاید همه آنها از گرسنگى تلف مى شدند.

* او مواد خوراکى را به وسیله برادرزاده اش حکیم بن حزام به چندین برابر قیمت تهیه مى کرد وبا دشوارى خاصى به شعب مى رسانید تا سد جوع شود.


خدیجه کبرى(س) از دیدگاه رسول خدا(ص)

از رسول اکرم(ص) احادیث فراوان در مناقب حضرت خدیجه(س) رسیده است که برخی از این احادیث عبارتند از:

* هر روز خداى متعال چندین بار با وجود خدیجه بر فرشتگان مباهات مى کند.

* او هنگامى به من ایمان آورد که دیگران به من کفر مى ورزیدند. او مرا تصدیق نمود، هنگامى که دیگران انکار مى کردند، او همه ثروتش را در اختیار من قرار داد هنگامى که دیگران دریغ مى ورزیدند. خداى منان از او به من فرزند عنایت کرد ولى دیگران را محروم ساخت.

* برترین بانوان بهشت عبارتند از: خدیجه دختر خویلد، فاطمه دختر محمد، مریم دختر عمران وآسیه دختر مزاحم (همسر فرعون).

* من او را از اعماق دل دوست داشتم.

* هرگز خداى متعال همسرى بهتر از خدیجه به من عطا نکرد.

خطاب به عایشه: از خدیجه اینگونه سخن مگو، او نخستین بانویى بود که به من ایمان آورد، او براى من فرزند آورد وتو محروم شدى.


حضرت خدیجه(س) در گفتار بزرگان

* ابن هشام صاحب کتاب معروف السیرة النبویة» مى نویسد: خدیجه صاحب نسب والا، داراى برترین شرافت، صاحب بیشترین ثروت وحریص ترین بانوان قریش به حفظ امانت والتزام به معیارهاى اخلاقى، عفت وکرامت انسانى بود ولذا بلندترین قله شرف را به خود اختصاص داده بود.

* ذهبى پیشتاز رجالیون عامه مى نویسد: خدیجه سرور بانوان بهشت، فرزانه قریش، از تیره اسد، جلیل القدر، متدین، خویشتن دار، بزرگوار، از بانوان بهشتى ویکى از بانوانى بود که به قله کمال رسیده بودند.

* ابن حجر عسقلانى در این رابطه مى نویسد: خدیجه در نخستین لحظات بعثت، رسالت آن حضرت را تصدیق نمود، اعتقاد راسخ وثبات قدم او نشانگر یقین کامل، عقل وافر وعزم راسخ او بود.

* سهیلى صاحب آثار فراوان در سیره ومغازى مى نویسد: حضرت خدیجه سرور بانوان قریش بود، در جاهلیت واسلام به طاهره» ملقّب بود.


نخستین‌های حضرت خدیجه(س)

* پیش از بعثت پیامبر(ص)، حضرت خدیجه(س) پیرو آیین جد بزرگوارش حضرت ابراهیم(ع) وبه اصطلاح از حُنَفاء» بوده ودر نخستین روزى که پیامبر خدا(ص) به پیامبرى مبعوث شدند، او تسلیم بودن خود را اعلام کرد، چنانکه در حدیث شریف آمده است: نخستین کسانى که به پیامبر اکرم(ص) ایمان آورده اند از مردان، على(ع) واز بانوان، حضرت خدیجه (س) بوده اند.

* حضرت خدیجه نخستین بانوى نمازگزار در اسلام است، سال ها شمار باورداران دین مقدس اسلام منحصر به حضرت خدیجه(س) وحضرت على(ع) بود، هر روز پنج بار پیامبر رحمت به مسجدالحرام شرفیاب مى شدند، روبه کعبه مى ایستادند، امیرمؤمنان(ع) در سوى راست وحضرت خدیجه(س) در پشت سر مى ایستادند. این سه انسان مسئول ومتعهد، امت اسلامى را تشکیل مى دادند وپرستش معبود را در کنار خانه توحید به نمایش مى گذاشتند.

* امیرمؤمنان على بن ابى طالب(ع) از شش سالگى در خانه پیامبر تحت مراقبت حضرت خدیجه (س) بودند ولذا خدیجه نسبت به آن حضرت، حق پرورش ومادرى داشت، هنگامى که رسول اکرم (ص) مقام منیع ولایت را به حضرت خدیجه (س) بیان نمودند واز او خواستند که به ولایت امیرمؤمنان معتقد شود، حضرت خدیجه با صراحت تمام عرضه داشتند: من به ولایت على(ع) ایمان آوردم وبیعت نمودم.

* حضرت خدیجه(س) نخستین بانوى مسلمانى است که به دست مبارک پیامبر اکرم (ص) از انگور بهشتى تناول نمود.

* حضرت خدیجه تنها بانویى است که نسل طیّب وطاهر رسول اکرم(ص) از او باقى ماند. او تنها بانوى شایسته اى است که خدا او را وِعاء وظرف انوار درخشان امامت قرار داد. پیامبر رحمت، در مقام بیان شایستگى حضرت خدیجه به دخت گرامى حضرت فاطمه(س) چنین فرمودند: دخترم! این مادرت خدیجه بود که خداى متعال او را وِعاء نور امامت قرار داد. تا حضرت خدیجه (س) در قید حیات بود، پیامبر اکرم با هیچ بانوى دیگرى ازدواج نکردند. 


سالی که عام الحزن» خوانده شد

25 سال تمام حضرت خدیجه تنها مایه تسلى پیامبر رحمت در محیط خانه بود و در دهم رمضان دهمین سال بعثت، سه سال پیش از هجرت رحلت ایشان اتفاق افتاد. در حجون دفن شد، پیامبر اکرم (ص) در قبر او وارد شد وبه دست مبارک خود او را در قبر گذاشت. در آن هنگام هنوز نماز میّت تشریع نشده بود. وفات حضرت خدیجه سه ماه بعد از وفات حضرت ابوطالب اتفاق افتاد وپیامبر اکرم (ص) به شدت محزون شد. فاصله این دو حادثه غم بار را از سه روز تا سه ماه گفته اند.

مرقد او در حجون مکه» در قبرستان ابوطالب کنار قبر عبدالمطلب، ابوطالب و عبدمناف می‌باشد.


پیامبر اکرم (ص) آن سال را عام الحُزن»؛ سال غم و اندوه نام نهاد و در واقع یک سال اعلام عزاى عمومى کرد. (عام الاحزان یعنی سال غم ها و اندوه ها)

پیامبر اکرم (ص) همواره مى فرمودند: تا هنگامى که ابوطالب و خدیجه زنده بودند، هرگز غم واندوهى بر من مستولى نشد.

خاطرات تلخ و شیرین ایام زندگى مشترک خدیجه هرگز در بایگانى حافظه پیامبر کم رنگ نشد. او هرگز از خانه بیرون نمى رفت جز این که از خدیجه یاد مى کرد و موجبات رشک و حسد همسران نوجوان فراهم مى شد و گاهى با طوفان اعتراض آنها مواجه مى شد، ولى با قاطعیت از خدیجه حمایت مى کرد و مى فرمود: آرى خدیجه اینگونه بود و خداى متعال نسل مرا از او قرار داد. هنگامى که گوسفندى در خانه پیامبر ذبح مى شد، براى دوستان خدیجه از آن مى فرستادند.

بارگاه حضرت خدیجه(س) که  حدود 100 سال پیش توسط آل سعود ویران شد

وصیت‌هاى حضرت خدیجه (س)

حضرت خدیجه در آخرین لحظات زندگى به پیامبر اکرم وصیت کرد که:

* براى او دعاى خیر کند.

* او را با دست خود در خاک قرار دهد.

* پیش از دفن در قبر او وارد شود.

*عبایى را که به هنگام نزول وحى بردوش داشت، روى کفن او قرار دهد.

حضرت خدیجه که همه اموال منقول و غیر منقولش را به حبیب خود بخشیده بود، در مقابل فقط یک عبا مطالبه نمود و آن را مستقیماً طلب نکرد، بلکه به وسیله حضرت فاطمه (س) تقاضا کرد. آنگاه پیک وحى فرود آمد و کفن بهشتى از سوى پروردگار از بهشت آورد.

ام ایمن و ام الفضل (همسر عباس) پیکر مطهر حضرت خدیجه را شستشو دادند وب راى آخرین بار وداع کردند.

پیامبر رحمت نخست با عباى خود او را کفن کرد، آنگاه کفن بهشتى را بر روى آن قرار داد. حضرت خدیجه (س) در آن لحظات آخر در مورد حضرت زهرا (س) ابراز نگرانى کرد، اسماء بنت عمیس تعهد نمود که در شب زفاف او به جاى خدیجه نقش مادرى ایفا کند.

امامزاده سید جعفر محمد (ع)

آستان باشکوه امامزاده سیدجعفرمحمد(علیه السلام) دردروازه قرآن یزد ودرضلع جنوبی جاده یزد ـ تهران (بلوار جمهوری اسلامی) واقع شده و از بقاع متبرکه و پررونق شهرستان یزد به شمارمی آید. بنای اصلی آن که ازخشت وگل و با نمای آجری متعلق به دوره قاجاریه بوده درسال 1348 هجری شمسی تخریب و به جای آن بنای بسیار با ابهتی درابعاد 14×14 متر ساخته شده است. و با اضافه نمودن مساحت دو ایوان سمت شرقی و شمالی حرم مساحتی درحد 240 مترمربع دارد فضای باز زیرگنبد با ارتفاع 5/24 ازسطح زمین شکوه وعظمتی به این مکان داده است. بدنه حرم با سنگ مرمر یزد تزیین شده که در نوع خودکم نظیراست و مابین سنگ بدنه و آینه کاری اشعاری روی سنگ حک شده که باعث زیبایی مضاعف این بنا شده است سپس آینه کاری شروع می شود که بقیه نمای درونی حرم را تزیین نموده. ضریح در ابعاد 4×3 متر واز قطعات طلا ونقره ساخته شده است و اطراف آن چهل تاج طلا دارد که روی آنها اسماءالله برزمینه مینا نقش بسته. دردانشنامه مشاهیریزد نیزنوشته شده: امامزاده سیدجعفرمحمد فرزند ابوالحسن علی ونوه امامزاده جعفر معروف به سیدجعفردر اواخرسده چهارم به دنیاآمد. نسبش با شش واسطه به امام جعفرصادق (علیه السلام) می رسد. برخی وی را از نوادگان امام سجاد (علیه السلام) درسده پنجم هجری قمری درگذشت. علامه نسابه ابوالحسن علی بن القاسم بن زید بیهقی درتقریر نسب وی بعد از اشاره به نسب شریف امامزاده جعفریزد می نویسد: و برای علی بن محمد أبی جعفر (امامزاده جعفر یزد) بن علی بن عبیدالله بن احمد الشعرانی بن علی العریضی بن امام جعفر صادق (علیه السلام) سه فرزند به اسامی ذیل است: ابوالحسن زید، ابوجعفرمحمد و ابوطالب طاهر» السَّلامُ عَلَیکَ اَیُّهَا السَّیِّدُ اَّکِیُّ، اَلطّاهِرُ الوَلِیُّ، وَالدّاعِی الحَفِیُّ؛ اَشهَدُ اَنَّکَ قُلتَ حَقّاً، حَقّاً، وَنَطَقتَ حَقّاً وَصِدقاً، وَدَعوتَ اِلی مَولایَ وَمَولاکَ، عَلانِیَةً وَسِرًّا، فازَ مُتَّبِعُکَ، وَنَجا مُصَدِّقُکَ، وَخابَ وَخَسِرَ مُکَذِّبُکَ، وَالمُتَخَلِّفُ عَنکَ، اَشهَد لی بِهذهِ الشَّهادَةِ، لِاََ مَنَ الفائِزینَ بِمَعرِفَتِکَ وَطاعَتِکَ، وَتَصدیقِکَ وَاتِّباعَکَ، وَالسَّلامُ عَلَیکَ یا سَیِّدی وَابنَ سَیِّدی. اَنتَ بابُ اللهِ المُؤتی مَنهُ، وَالمَأخوذُ عَنهُ، اَتَیتُکَ زائِراً، وَحاجاتی لَکَ مُستَودِعةً، وَها اَنَا ذا اَستَودِعُکَ دینی وَاَمانَتی، وَخَواتیمَ عَمَلی، وَجَوامِعَ اَمَلی اِلی مُنتَهی اَجَلی، وَالسَّلامُ عَلَیکَ وَ رَحمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُه. *** سلام بر تو ای آقای پاک و پاکیزه و سرور من و ای دعوت کننده (به حق) به مهربانی، گواهی دهم که تو حق گفتی و به حق و راستی سخن کردی و (مردم را) آشکارا و نهان بسوی مولای من و مولای خودت دعوت فرمودی رستگار شد پیرو تو و نجات یافت تصدیق کننده ات و نومید و زیانکار شد تکذیب کننده ات و آنکس که با تو مخالفت کرد گواه باش برای من این گواهی را تا من بوسیله معرفت و اطاعت تو و تصدیق و پیروی کردنت از زمره رستگاران باشم و سلام بر تو ای آقای من و ای فرزند آقای من توئی درگاه خدا که از آن درآیند و (معالم دین را) از آن بگیرند آمده ام به درگاهت برای زیارت و حاجتهای خود را به تو سپرده ام و من اکنون به تو می سپارم دینم و امانتم و سرانجام کارهایم و همه آرزوهایم را تا پایان عمرم و بر تو باد سلام و رحمت خدا و برکاتش.

امام زاده حمزه بن موسی (ع)

حضرت امام علی بن محمد الهادی علیه السلام در نیمه ذیحجه سال 212 هجری در "صریا "، منطقه ای واقع در 6 کیلومتری مدینه متولد شد. نام مبارک ایشان "علی"، کنیه اش "ابوالحسن" و القاب آن بزرگوار : نجیب، مرتضی، هادی، نقی، عالم، فقیه، امین، مؤتمن، طیب  و عسکری می باشد که مشهورتر از همه "هادی" و "نقی" است.

پدر گرامی آن حضرت، امام جواد علیه السلام و مادر ایشان بانوی گرانقدر و با فضیلتی به نام "سمانه مغربیه" است. محمد بن فرج می گوید:

"ابوجعفر ، محمد بن علی علیه السلام مرا خواست و فرمود: کاروانی از را ه می رسد که برده فروشی در میان آن است و کنیزانی همراه خود دارد.  سپس هفتاد دینار به من داد و امر کرد با آن کنیزی را با مشخصاتی که داد، بخرم. من ماموریت را انجام دادم. این کنیز همان مادر امام هادی علیه السلام است.

قدر و منزلت این بانوی گرامی بدان پایه بود که امام هادی علیه السلام درباره اش فرمود : مادرم عارف به حق من و اهل بهشت است. شیطان سرکش به او نزدیک نمی شود، خداوند حافظ و نگهبان اوست و او در زمره مادران صدیق و صالحان قرار دارد.» (1)